در سفری کوتاه و جذاب به قطب گردشگری غرب تهران، با گذر از کوچه باغ های کن از پل آجری و حمام قدیمی این محله عبور کرده و به زیارت امام زاده شعیب رفته و در پایان به سرای محله سری می زنیم. جذابیت های فراوان این سفر آرام در تهران نا آرام و شلوغ، شهرداری منطقه 5 تهران را وادار به بررسی قطب گردشگری غرب تهران کرده است.
کن نام یک روستا، دهکده، قریه، رود، محله و بخشی در شمال غرب شهر تهران می باشد. تهران امروزی از باستان چندین دهکده و روستا داشته است که یکی از معروف ترین آنها کن است. یکی از مناطقی که در اسناد تاریخی نامش از توابع ری در کنار شمران و تهران آمده کن می باشد.
ساکنان قدیمی کن گویشی کوهستانی دارند که به آوای تاتی بسیار نزدیک است و به لهجه کنی معروف است. و تمامی کسانی که در چند دویست سال گذشته از کاشان، قزوین، اراک، مازندران و آذربایجان به آن محل پا گذاشته اند، لهجه این مردم کوهستانی را گرفته اند. در زبان محلی به کن کند هم گفته می شود.
در پایه همه کوه های این منطقه، نهر و چشمه هایی است که آب آن به رودخانه کن می ریزد. هر کوه دره هایی دارد که طبیعتی زیبا دارند. رود، آبشار، توتستان، درختان گردو و شاه توت و طبیعت بکر از خصیصه این منطقه است. دره های اطراف کن نیز بسیارند.
با توجه به پتانسیل بالای محله قدیمی کن از جمله وجود درختان کهنسال چند صد ساله، امام زادگان و بناها، ستاد گردشگری منطقه سعی در حفظ و بازسازی این جاذبه ها و ثبت آنها به عنوان شناسنامه ملی و تاریخی دارد.
بخش کن یکی از محلات قدیمی تهران بوده و بافت معماری آن از خشت و گل و شیروانی های فلزی و چوب است. کوچه باغ ها و خانه های کهن این محله زیبا، امروزه به دلیل توسعه بی رویه شهر نشینی در معرض آسیب های احتمالی قرار دارد.
